Het is een wereld die ik niet kende, maar waar ik heel blij van word!

In 2018 ben ik bij de Esther Vergeer Foundation terecht gekomen. Vanuit mijn werk bij de ING kreeg ik de kans om één dag in de week vrijwilligerswerk te doen. Een mooie regeling om langzaam afstand te doen van het dagelijks werk en te wennen aan de wereld na het pensioen. Het is een prachtige mogelijkheid die de werkgever mij heeft geboden en waar ik met veel enthousiasme gebruik van heb gemaakt. Ik kon zelf kiezen waar ik aan de slag wilde gaan en zag volop mogelijkheden. Van oorsprong ben ik een financiële man, maar ik wilde eigenlijk echt iets anders. Ik zocht iets waar ik veel energie van kreeg. Zo kwam ik via de Vacaturebank van de Vrijwilligerscentrale van de Gemeente Arnhem in de sportwereld terecht. Dat was een geluk en het bleek een prima match.

Ik begon als financieel medewerker, maar was ook benieuwd naar de wereld achter de cijfers. Ik doe inmiddels ook veel meer. Zo ben ik beschikbaar voor ‘hand en spandiensten’. Denk aan logistieke taken zoals het transport van de rolstoelen en het rondbrengen van materialen voor evenementen. Er zijn op dit vlak genoeg uitdagende taken, die ik graag doe. Wat ik daarin echt geweldig vind? Het spreken van ouders, kinderen en trainers. Het is een wereld die ik niet kende, maar waar ik heel blij van word en van de mensen krijg ik energie.

Het motto binnen de Esther Vergeer Foundation is ‘Denken in kansen en niet in beperkingen’. Dat sluit perfect aan op dat van mij. ‘Lukt het niet linksom, dan rechtsom’. Dat zie ik binnen de foundation steeds gebeuren en dat vind ik fantastisch. Daarnaast is er het enthousiasme van het team. Iedereen doet mee en heeft zoveel positiviteit en energie. Er is door een klein team erg veel bereikt. Dat is toch geweldig?

Eén van de hoogtepunten was wel de Sleutelestafette waarmee we de Sportpoli’s in academische ziekenhuizen officieel gingen openen. De Sportpoli is een fantastisch initiatief van de Esther Vergeer Foundation waarbij de kinderen die het ziekenhuis bezoeken door de foundation begeleid worden naar de sport van hun keuze. Hoe leuk dat je als vrijwilliger ook nog eens zo’n mooie rol kunt oppakken? Ik zorgde voor het vervoer van mensen (estafettedeelnemers) en materialen (bakfietsen, racefietsen, handbikes). De ene keer sprak ik met Frits Barend, dan weer met de Kinderburgemeester van Apeldoorn, ik zorgde voor het vervoer van Esther Vergeer en de diverse collega’s. Ik ging het land door en maakte bij de ziekenhuizen elke feestelijke aankomst mee van de estafette-deelnemers (o.a. de collega’s, kinderen en paralympische topsporters).

Ook bijzonder was de start van het project 'Durf te dromen' ter ere van het 15-jarig bestaan van de Foundation. Het was een opening met een foto-expo waar onze ‘Join the Club-kinderen’ bij aanwezig waren, maar ook de fotografen (BN-ers), speciale genodigden, sponsors, vertegenwoordigers vanuit de sportwereld en alle collega’s. Deze expo is hierna door het hele land gereisd naar veel revalidatiecentra. Dit project was toen al een mooie aanloop naar het Sportpoli-traject waar we nu middenin zitten.

Waarom vrijwilligerswerk doen?

Als vrijwilliger kun je jouw wereld verruimen met nieuwe dingen waar je voorheen geen tijd voor had. Je hebt elkaar ook thuis iets te vertellen, want je maakt iets mee. Ik draag op deze wijze een steentje bij voor kinderen die het echt verdienen!

Voor wie met pensioen gaat, heb ik het advies; blijf ook nieuwe dingen doen en veel met mensen omgaan. Dingen ontdekken blijf ik geweldig vinden. Ik hoop dan ook dat ik dit zo lang mogelijk kan blijven doen op deze manier.