Vanaf het moment dat Linda de diagnose lepra kreeg, stond ze er op school alleen voor. Hoewel ze snel werd behandeld en anderen niet meer kon besmetten, wilde niemand meer bij haar in de buurt komen. Linda was altijd opgewekt, maar door lepra veranderde ze in een angstig meisje.
Niemand wilde Linda geloven
Mensen uit Linda’s dorp hadden de vlekken op haar huid gezien. Linda: ‘Mamma is toen direct met mij naar het ziekenhuis gegaan. Toen ik hoorde dat ik lepra had, was ik erg bang. Ik wist toen nog niet dat ik beter kon worden.’ In het ziekenhuis kreeg Linda direct haar medicijnkuur. Linda: ‘Toen mijn vriendjes hoorden dat ik lepra had, wilden ze niet meer met mij spelen. Ze lachten mij uit, daar was ik erg verdrietig over. Ik heb dat niet aan mamma verteld. Niemand wilde geloven dat ik niet meer besmettelijk was. Ik voelde me alleen.’
Hulp van een verpleegkundige
Met een medicijnkuur was Linda na een paar dagen al niet meer besmettelijk. Het is heel belangrijk dat ze de kuur afmaakt. Ook als ze niet direct een verbetering ziet. Linda: ‘Een verpleegkundige komt vaak langs om medicijnen te brengen. Ze let erop dat ik de kuur ook helemaal afmaak. Zij zorgt er ook voor dat iedereen bij mij in de buurt alles over lepra te weten komt. Dat is fijn, want iedereen weet nu dat ik niet meer besmettelijk ben.’ Resultaat: Linda is weer hetzelfde opgewekte meisje als voorheen!
Leprastichting
De Leprastichting werkt aan een wereld zonder lepra en zonder ernstige lichamelijke en psychische klachten als gevolg van lepra. Ons doel? In 2040 een wereld zonder lepra!
