Honderden vrijwilligers zetten zich op allerlei manieren in voor KNGF Geleidehonden. Frits Buskens vertelt in dit blog over zijn belevenissen als KNGF-rijder.
Hoe lang ben je al vrijwilliger?
Mijn vrouw en ik werden in 2007 puppypleeggezin. We kregen Jason, maar die werd uiteindelijk afgekeurd als blindengeleidehond. We mochten Jason toen houden, waar we heel blij mee waren. Vanaf die tijd ben ik me op andere terreinen gaan inzetten als vrijwilliger.
Waarom zet je je belangeloos in?
Van jongs af aan ben ik al gek op honden. Inmiddels ben ik 70 en die liefde blijft. Toen we Jason moesten laten inslapen, zei ik tegen KNGF dat we geen andere hond meer wilden. En nu hebben we Olle, een gepensioneerde geleidehond. Ik noem hem altijd ons cadeautje. Hij is weliswaar gepensioneerd, maar we kunnen nog uren met hem lopen. Hij is nog heel speels voor een oude hond en ontzettend aanhankelijk. En ja, je krijgt gewoon een prachtig getrainde hond in huis.
Wat doe je zoal als KNGF-rijder?
Werpkisten wegbrengen naar fokgastgezinnen die een nestje verwachten. Dat is een hele aanhanger vol met spullen. Maar ook honden ophalen en wegbrengen naar geleidehondenscholen in het buitenland. Ik ben in Zwitserland geweest, bij de Franse geleidehondenschool en in Groot-Brittannië. Ik ga met cliënten naar Utrecht toe als hun hond door de specialist van de Universiteitskliniek voor Gezelschapsdieren moet worden onderzocht. De donateursdagen vind ik ook altijd erg leuk om aan mee te werken. Dan breng ik donateurs die het terrein mogen bezoeken van en naar het treinstation. Vooral de gesprekken die ik met ze voer op de terugweg zijn erg leuk. Mensen zijn dan zo vol van alles wat ze hebben gezien. Ze vertellen hoeveel ze wel niet hebben geleerd die middag. Hoe ze onder de indruk zijn van het complex en hoe schoon de kennel is.
Wat vind je het leukst aan dit vrijwilligerswerk?
Ik vind de sfeer bij KNGF heel prettig. Iedereen is gemotiveerd. En wat ik ook mooi vind, is dat het belang van de hond zo goed in de gaten wordt gehouden. En ik kom nog eens ergens. De fokgastgezinnen wonen vaak op mooie plekken, omdat ze genoeg ruimte moeten hebben voor een nest jonge pups. Ik vind het heel leuk dat ik heb mogen zien hoe anders het er bij andere geleidehondenscholen aan toe gaat. Met cliënten op stap gaan, vind ik ook bijzonder. Vooral als ze me vertellen wat de hond voor ze betekent en hoeveel zelfstandigheid ze daardoor hebben gekregen.
KNGF Geleidehonden
