Vrijwilligerswerk doen voor de Zonnebloem
Als twee mensen er veel over kunnen vertellen zijn het Thijs Schaminee en zijn boezemvriend Peter Roeterdink, die hij nota bene leerde kennen aan boord van MPS de Zonnebloem. Samen reisden ze al zestienmaal mee op het schip. En als het aan hen ligt volgen nóg talloze edities. Eindeloos kunnen ze vertellen over al die keren dat ze meereisden op het riviercruiseschip, dat speciaal is ingericht voor mensen met een lichamelijke beperking. Over al die passagiers, die als vanzelf een glimlach op hun gezicht kregen nadat ze aan boord waren gegaan. Over de warme banden die ze opbouwden met sommigen van hen. En, dat zeker ook, over de emotionele momenten die ze beleefden.
MPS de Zonnebloem
Thijs ziet de beelden zó weer voor zich. In Duitsland was het, kort nadat hij daar met MPS de Zonnebloem was aangemeerd. Even ervoor, tijdens de bootreis, had een dame verteld over haar ziekte MS (Multiple sclerose) en de daarmee gepaard gaande praktische beperkingen. Lekker op blote voeten in een park neerstrijken lukte bijvoorbeeld niet meer. Domweg omdat dit soort plekken lang niet altijd rolstoeltoegankelijk zijn. En toen, op het moment dat Thijs haar voortduwde in de richting van zo’n plantsoen, kreeg hij een idee. ‘Ik heb haar opgetild, vervolgens tientallen meters gedragen en haar uiteindelijk op een kleedje neergezet in het park’, vertelt hij. ‘Daar, in Duitsland, kon ze voor het eerst in lange tijd weer gras onder haar handen en voeten voelen kietelen. Echt, de tranen stonden in haar ogen. En bij mij ook.
Zó mooi.’ Thijs werd vrijwilliger aan boord van MPS de Zonnebloem, omdat hij vond hij iets voor de samenleving terug moest doen nadat hij vader was geworden van een gezonde zoon. Peter op zijn beurt koos ervoor in een periode dat hij door omstandigheden wat meer tijd over had. Inmiddels kunnen ze zich geen leven meer voorstellen zonder hun jaarlijkse bijdrage op het schip. Ze genieten ieder keer opnieuw van de gezelligheid, van het avontuur en van de mensen met een lichamelijke beperking die mede dankzij hen zo’n prachtige vakantieperiode beleven.
‘Een kleine bijdrage leveren aan het geluk van anderen geeft zóveel energie’, zegt Peter. ‘Eigenlijk zou iedereen die gezond is minimaal twee á drie dagen per jaar vrijwilligerswerk moeten doen. Echt, je wordt er supergelukkig van.’ Neem die keer dat een man een paar chocoladerepen had gekocht tijdens de reis. Iets dat voor gezonde mensen vanzelfsprekend is, maar voor hem niet meer. ‘En nu lukte hem dat dus weer, met dank aan alle voorzieningen aan boord’, vertelt Thijs. ‘Oh wat was hij trots. ‘Deze repen ga ik aan mijn dochters cadeau doen als ik thuis ben’, zei hij. Heus, dan staat het kippenvel op je armen. Het geluk van zo iemand van zijn gezicht zien spatten; onbetaalbaar is het.’
De Zonnebloem
De Zonnebloem zet zich al meer dan 75 jaar in voor een samenleving waarin mensen met een lichamelijke beperking geen beperkingen meer ervaren, omdat ze als gelijkwaardig worden gezien en behandeld. Bij de Zonnebloem zeggen we niet voor niets: 'Er kan zoveel meer dan je denkt'.
